Gisteren was ik uitgenodigd door Zorgbelang Gelderland om te komen sparren over de zorg. Er waren cliënten, cliëntorganisaties en andere mensen die betrokken zijn bij zorg en welzijn. In een kleine groep kwamen de zorgen over de zorg en de toekomstige ontwikkelingen aan bod. Iedereen maakte zich zorgen. Dat is natuurlijk niets nieuws. Mensen maken zich altijd zorgen over de toekomst en kwetsbare mensen in het bijzonder. Dit waren echter mensen die opkwamen voor de belangen van patiënten, cliënten en zorgvragers. Zij hebben als belangenbehartiger contact met lokale politici, zorginstellingen en welzijnsorganisaties en zijn daardoor op de hoogte van de vorderingen van de kanteling, de transitie en de veranderingen in de zorg. Je zou denken dat deze mensen, omdat ze overal bij betrokken worden, hun achterban gerust kunnen stellen. Dat was niet zo. Juist omdat ze zo goed geïnformeerd zijn, maken zij zich grote zorgen. Beleid dat van achter het bureau van gemeenteambtenaren lijkt te kloppen, blijkt in de praktijk toch allerlei onvoorziene consequenties te hebben. En daar maken deze mensen zich zorgen over. Wethouders die nog steeds geen idee hebben hoe maatregelen er in de praktijk uit komen te zien. Omdat de WMO’s vanaf 2015 al verantwoordelijk worden voor veel meer zorg, is het belangrijk voor gemeentes om goed voorbereid te zijn. Gisteren bleek dat dat voor veel gemeentes nog niet het geval is. Gemeentes lijken nog steeds geen goed idee te hebben wat er precies op ze af komt en hoe ze daarmee om zullen moeten gaan. Alle goede bedoelingen van ambtenaren en wethouders ten spijt. Het is een beweging met een uitkomst die niemand nu al kan voorzien.
We leven niet in een tijdperk van verandering, maar in een verandering van tijdperk
We kunnen hooguit onze kwetsbare mensen goed in de gaten blijven houden en wachten tot de storm voorbij geraasd is. Als die tenminste ooit gaat liggen. Wel werd duidelijk dat het huidige systeem ook niet perfect is en dat er ook goede dingen voort kunnen komen uit alle veranderingen. Zo lang we maar realiseren dat het systeem anders moet, en dat we niet alleen maar kunnen blijven vasthouden aan het vertrouwde systeem, maar dan met veel minder. Ik denk dat het anders kan, op een andere manier, met een andere financiering. Maar dan moeten we eerst dit systeem loslaten. En het lostrekken van een oude pleister doet altijd pijn. No pain, no gain denk ik maar. Zonder wrijving geen glans. Als we onze adem inhouden en onze kwetsbare mensen goed vasthouden, dan komen we vanzelf aan de andere kant van de storm terecht, waar een helderblauwe hemel met een lekker zonnetje op ons wacht. En een mensvriendelijke samenleving. Laat ik Jan Rotmans nog maar eens citeren: ‘We leven niet in een tijdperk van verandering, maar in een verandering van tijdperk.’
photo credit: bernat… via photopin cc