Nederlanders zijn een druk volkje. In deze hoogcomplexe samenleving wordt aan het individu vooral waarde gegeven door zijn economische bijdrage er aan. Er is weinig ruimte en waardering voor het anders-zijn. Mensen met een beperking die anders zijn krijgen een label, een etiket waardoor ze opzij geschoven worden en gaan behoren tot de (groeiende) groep ‘inactieven’. Er wordt slechts gekeken naar hun beperking in plaats van hun persoonlijke kwaliteiten. Zij horen te ‘participeren’ in de samenleving, maar is er weinig waardering voor hun unieke waarde. In dit artikel door Doortje Kal gaat zij in op de marginalisering van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt en de gevolgen daarvan op de samenleving, zoals ziekmakende gevoelens van uitsluiting.
Kwetsbaarheid is crux van alternatief burgerschapsconcept
Ik onderschrijf en herken haar mening en zie in mijn omgeving het gebrek aan waardering voor mensen die niet mee kunnen in de prestatiemaatschappij. Kinderen gaan naar aparte scholen waar zij speciaal onderwijs krijgen, gehandicapten worden weer terug naar de bossen gestuurd. Er zou meer waardering voor de kracht van kwetsbaarheid mogen komen in Nederland. En dat kan door het omarmen van diegenen die anders zijn en hun unieke kwaliteiten te zien. De overheid heeft dan wel een mooie participatiewet aangenomen, maar zolang er geen oog en waardering is voor de buitengesloten groep, is deze wet gedoemd te mislukken.