Het is nogal een verschil of je bij een winkel of bij een dokter naar binnenstapt. In een medische omgeving gelden andere sociale regels dan in een winkel. De rollen zijn min of meer omgedraaid. In een winkel bepaal jij of je hier geld uit gaat geven en kun je besluiten om je geld in een andere winkel te besteden. Aan een verkoper die bijvoorbeeld wel luistert of de tijd voor je neemt. Als patiënt ben jij in plaats van de sterke partij de kwetsbare factor. Je legt je lot in handen van een dokter die jou hopelijk gaat genezen van je aandoening.
Je moet als patiënt wel erg sterk in je schoenen staan
Je zou kunnen denken dat het niet zoveel uitmaakt hoe een dokter communiceert. Als hij zijn werk als arts maar goed doet en je geneest van je kwaal. Maar het tegendeel is waar. In je kwetsbare rol ben je des te gevoeliger voor allerlei eventuele slordigheden in de communicatie van een arts. Meestal is hij of zij druk-druk-druk want de wachtkamer zit vol en het loopt al uit. In een consult van 10 minuten moet de klacht besproken, onderzoek gedaan, diagnose gesteld én de behandeling besproken worden. Dat is nogal wat. Tel daarbij het beperkt aantal uren op dat de gemiddelde medicijnenstudent les krijgt in communicatieve vaardigheden en je snapt dat het voor artsen ook niet altijd meevalt. Zouden artsen tijdens hun opleiding een slecht-nieuws-gesprek oefenen? Ik durf het te betwijfelen. Zelfs voor de meest communicatieve artsen is het onder deze omstandigheden lastig om met elke patiënt het contact te hebben wat de arts zelf ook graag wil. Je moet dan als patiënt wel erg sterk in je schoenen staan om de nodige aandacht en tijd op te eisen. En dat terwijl je je verre van sterk voelt als je iets mankeert. Twijfels, angst, bezorgdheid. Het is niet makkelijk, maar het zou goed zijn als artsen zich dat vaker realiseren. Een goede samenwerking tussen arts en patiënt bevordert het genezingsproces.
Maar er is Hoop
Voor ouders van een chronisch ziek kind spelen dezelfde problemen. Hoe ga je ervoor zorgen dat je zoveel mogelijk informatie krijgt over de aandoening en dat de klachten van je kind serieus genomen worden? Daarnaast wil je zelf als gesprekspartner ook serieus genomen worden in plaats van als de overbezorgde en zeurende moederkloek. Ook hier geldt dat een goede samenwerking tussen ouders en arts de genezing van het kind bevordert.
Maar er is Hoop. Want nu is er Beter in Gesprek. Een initiatief van een ervaringsdeskundige. Elke de Quay is moeder van een chronisch ziek kind en gebruikt haar ervaringen om zowel ouders als artsen bewust te maken van hun rol in hun essentiële samenwerking.
Vragen? Neem contact met me op!