Koen
Mijn zoon Koen (7) is zeer moeilijk lerend. Vroeger zou hij een ZMOK (Zeer Moeilijk Opvoedbaar Kind) heten. Opvoeden is ook maar gewoon leren, dus die term is in de loop van de tijd aangepast. Zijn opvoeding is lastig, omdat hij zeer moeilijk leert. Voorheen was dat een loze term voor me, maar sinds ik Koen heb weet ik precies wat dat inhoudt. Het betekent dat hij heel moeilijk tot leren komt. Om iets te leren moeten alle omstandigheden goed zijn, er mogen niet te veel prikkels zijn, geen afleiding, het moet een overzichtelijke taak zijn, in een vertrouwde omgeving. En als Koen het niets interesseert, dan vergeet het maar. Dan wordt er niets geleerd. Ik moet hem dan ook zo duidelijk mogelijk benaderen, to the point zijn, geen ruis in mijn boodschap toelaten en één onderwerp tegelijk met hem bespreken. Dat kost mij veel energie en een goede voorbereiding.
Van Koen leer ik het belang van doelgericht communiceren
Het voordeel is dat het mij dwingt goed na te denken over de boodschap die ik wil overbrengen en de vorm waarin ik die boodschap ga brengen. Bovendien moet ik zorgen dat de omstandigheden optimaal zijn zodat de boodschap ook aankomt zoals ik hem bedoeld heb. Die discipline kan ik goed gebruiken in mijn werk als tekstschrijver en communicatie adviseur. Wil ik mijn boodschap overbrengen bij de doelgroep, met het gewenste resultaat, moet ik doelgericht werken. Nadenken over de boodschap, het taalgebruik, de formulering, de juiste toon. Van Koen leer ik het belang van doelgericht communiceren.
Het leuke is dat het ook andersom geldt. Doordat ik doelgericht werk, lukt het opvoeden thuis ook beter. Door te focussen op het doel krijg ik bij Koen veel voor elkaar. Vergeet ik zorgvuldig te communiceren, of heb ik daar even geen zin in, dan gaan zijn hakken in het zand. En geloof me, dat kan hij, ondanks zijn rolstoel. Dan is er niets meer met hem te beginnen. Ik bereik dan niet mijn doel. Een goede voorbereiding is het halve werk leer ik thuis én op mijn werk. Zo kan ik groeien als moeder en als schrijver.