Mijn zoon Koen werd getrakteerd op een geweldige dag door StukTV. Kijk hier het filmpje wat zij er van maakten.
In deze TED-talk vertelt Stella Young (toevallig in rolstoel) over de reacties die zij altijd krijgt van mensen. Mensen vinden haar een inspiratie, hebben respect voor haar en vinden haar bijzonder zonder dat ze iets bijzonders doet. Dat vind ze vreemd. Stella houdt in dit verhaal de wereld een spiegel voor. Ook ik voelde me betrapt. 😉
Volgens mij heeft dit verschijnsel te maken met een gebrek aan inclusie in de wereld. Als we meer mensen met een beperking om ons heen zouden kennen, zouden we zien dat dit individuen zijn, net als wij zelf. Mensen met goede en slechte eigenschappen, die net als wij op zoek zijn naar geluk, met pieken en dalen, pech en geluk. In plaats van alle gehandicapten op één hoop te gooien, zoals we ook doen met bijvoorbeeld allochtonen, daklozen, studenten, verslaafden, bejaarden, Surinamers, ZZP-ers, bijstandsmoeders en asielzoekers. Wat denk jij?
Een belangrijk argument tegen het toegankelijk maken van mooie oude gebouwen is vaak dat het lelijk is en het karakter en de monumentale uitstraling van het gebouw aantast. Vaak is dat ook het geval. Lelijke stalen constructies rondom de imposante entree van een gebouw zijn ook gewoon lelijk. Maar het kan ook anders. Met een flinke dosis creativiteit is toegankelijkheid mogelijk op een acceptabele, authentieke manier, met behoud van een monumentale uitstraling. Blijkt uit dit filmpje.